Sprong in het diepe
Blijf op de hoogte en volg jeroen en Bettina
14 November 2016 | Costa Rica, Manuel Antonio
Na een snelle toast vertrekken we richting Atlantische oceaan. Halverwege maken we een pitstop bij de Krokodillenbrug in Tarcoles. Wat locals proberen hun souvenirs te verkopen, maar één trekt onze aandacht meer,( Titsia ogen en Oren dicht)……. Een grote slang houd hij ons voor. Natuurlijk kan Bettina het niet weerstaan om deze even aan te raken, best creepy, maar ze doet het toch. Tja Jeroen moest helaas de foto maken ;) Bij de brug zien we enorme krokodillen langs de oever liggen, gelukkig op verre afstand, die wil we niet aaien.
Na een relaxte rit langs palmbossen en strand bereiken we na even zoeken de haven van Quepos. We worden hartelijk ontvangen door Troy, die ons vandaag duikles gaat geven in het zwembad. Na het theoretische examen in het Engels, zijn we klaar voor onze zwemles. Om geen tijd te verliezen, start hij gelijk met uitleg van de opbouw van de automaat, duikpak passen etc.
Na een middag flink ploeteren in het zwembad, hebben we onze zwembadsessie doorlopen. 7 papegaaien vliegen boven ons een ere rondje om ons te feliciteren. Rond 17:30 checken we in bij Hotel Playa Espadilla in Manuel Antonio.
Zaterdag 12-11-2016
Na een onrustige nacht en de wekker van de brulapen, werken we om 07:00uur 2 toastjes met moeite naar binnen, allebei gespannen hoe de dag zal verlopen. Om 07:30 staan we weer paraat in de haven voor onze 2e duikles, Met een man of 10 vertrekken we per boot naar open zee. Op de boot instaleren we het trimvest op de fles, trekken het duikpak aan en nadat alles goed bevestigd en gecheckt is duiken we achterwaarts de zee in. Beetje eng, maar alle begin is moeilijk. Bij deze 1e duik dalen we langzaam af langs het koord naar 20 ft (een meter of 6/7) Jeroen is in alles heel vlot, maar Bettina heeft wat moeite om haar angsten te overwinnen. Ze zien 2 zeesterren en wat verschillende visjes boven het koraal, jammer dat het water zo troebel is, dat maakt de duik niet ontspannend. Uiteindelijk na wat ploeteren lukt het Bettina net als Jeroen de 1e duik te voltooien. Na een klein hapje aan boord, springen zij een poosjes zonder duikpak in het water, ook dit hoort bij het examen. Na 10 minuten mogen we weer aan boord. Verstandigheids halve moesten we pillen voor zeeziekte innemen (gisterenavond en vanochtend), nou, dat was zeker niet verkeerd, want beiden voelen we af en toe ons buikje en Jeroen kon het toch niet laten om toch de vissen even te “voeren”. (we hopen dat ze koffie lusten)
Gelukkig mogen we als snel voor de 2e duik, het achteruit vallen lukt bij Bettina nu veel beter. Vol nieuwe moed gaat ze de strijd weer aan met zichzelf. Jeroen is zonder zijn vest+fles te water gegaan in verband met de zeeziekte, in het water trekt hij zijn vest met fles aan en is weer ok. Het vertrouwen om naar beneden te gaan word iets beter bij Bettina, maar ze is er nog lang niet. Na een paar skills, zoals automaat uit de mond halen, vest in het water aan en uittrekken is allemaal geen probleem, maar dan blijf ze weer steken op het masker klaren, frustrerend dat juist dat, haar iedere keer veel moeite kost. Uiteindelijk na de maximale 2e poging op 20 ft geeft ze aan om naar boven te willen, helaas voor nu, mag ze niet verder. De skills die ze goed heeft blijven staan, met die andere gaat ze morgen verder om deze nogmaals te proberen. Jeroen die huppelt zonder moeite door zijn progamma en ziet tijdens het duiken nog een octopus.
Rond 12:30 zijn we weer terug in de haven, nemen nog even het plan door voor morgen. Relaxen en eten wat bij het zwembad.
We ontmoeten Roel en Brigitte uit Tilburg, zij herkennen Bettina’s probleem als ze in het zwembad aan het oefenen is. Ze halen hun eigen masker+snorkel, zodat Bettina daar beter mee onderwater kan blijven. Na ruim een uur in het water, nemen we samen met Brigitte en Roel nog een borrel bij de poolbar. We delen verschillende bijzondere vakantieverhalen en wat we hier allemaal al gezien hebben. Foto’s en filmpjes worden over en weer bekeken. We lachen nog om 2 aapjes die de bananen van de barman jatten. Tijdens het diner zetten we onze verhalen voort. Na de koffie nemen we afscheid, met de insteek, elkaar in Corcovado weer te treffen.
We rollen vroeg ons bed in, om fris en fruitig morgen paraad te staan, het is afwachten wat de dag van morgen brengt, we hopen dat het ons samen gaat lukken, maar als het niet het geval is, dan hebben we het in ieder geval geprobeerd….
Zondag 13-11-2016
Na een goede nachtrust en voor de brulapen wakker, schuiven we wat toast naar binnen en nemen wat extra pillen tegen zeeziekten. Om 07:30 uur melden we ons bij Troy, het wachten is op 5 Chinezen,… Tja niks nieuws.
Om 09:00 varen we eindelijk uit, we bouwen onze sets weer op en met name bij Bettina stijgt de spanning enorm, zelfs de vinnen krijgt ze bijna niet aan, ze probeert tot rust te komen, maar dat kost veeeel moeite. We gaan te water voor de 1e duik van de dag, na instructie zakken we licht gespannen af naar 20ft, Jeroen zakt iets verder af voor de skills van zijn 3e duik, Bettina blijft hangen op 20ft samen met andere Buddy Fabian, ze kijkt naar beneden en ziet Jeroen zijn ding perfect doen, de angst overvalt haar weer en beseft op dat moment;”dat ga ik vandaag echt niet durven”, zelfs de controle over haar ademhaling veranderd en ze seint naar haar buddy Fabian voor opstijging, hij probeert haar nog gerust te stellen, maar ze is overtuigd. Samen stijgen ze op en als Troy en Jeroen de oppervlakte hebben bereikt, neemt Bettina het besluit om voor vandaag te stoppen. De Spanning is momenteel groter dan het plezier, de wil en de kunde is er, maar 3 halve dagen is tekort om de ommekeer te maken. Troy is er van overtuigd dat, Bettina er op een langzamere manier haar zelfvertrouwen kan laten groeien. Haar behaalde skills blijven staan en na het behalen van de aanvullingen kan zij haar Padi compleet maken.
Terwijl Jeroen samen met Troy afdaalt nu naar 40 ft om zijn overige skills te voltooien, helpt de bootsman Bettina aan boord, waar ze in de zon bijkomt.
Als Jeroen terugkomt van zijn 3e duik, maken ze samen een verfrissend plonsjes in de zee zonder duikpak. Al gauw moet Jeroen 200 meter zwemmen voor zijn laatste opdracht. Bettina geniet weer van de zon en het mooie uitzicht en de grote vogels die bij de rotsen vliegen. Terwijl Jeroen afdaalt naar 60 ft om zijn open water brevet af te ronden. Joehoe!!
Troy en wij zelf zijn trots op wat we bereikt hebben in deze zeer korte tijd. Jeroen geslaagd en Bettina halverwege. Oceans Unlimited, Quepos Costa Rica, Mucho Gusto!
s’Middags maken we een wandeling door Manuel Antonio National Parc, een tropisch regenwoud om de hoek van ons hotel, om even lekker te ontspannen. We spotten 2 luiaards, een paar apen en een iguana. Om de dag feestelijk af te sluiten rijden we naar “Ronnies Place” Voor een romantisch diner, bij zonsondergang met uitzicht op de Atlantische oceaan. We laten ons de cocktails ook goed smaken.
Morgen vertrekken we voor 3 dagen naar Corcovado National Parc. Waarschijnlijk Hebben we daar geen internet, dus pas als we in San Jose aankomen horen jullie weer van ons.
-
14 November 2016 - 12:55
Linda:
Stoer hoor!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley