Mabuhay Philippines

Dinsdag 31 oktober 2017.
Mabuhay Philippines.
Deze dag begon, zoals gisteren gemeld, met een gemiste vlucht van Hongkong naar Cebu.
Nadat we ons te goed hebben gedaan aan de Goos, dim sum, kaylan en rijst moeten we om 15.25 uur boarden voor onze middagvlucht naar Cebu, zoals al de hele dag/reis, gebeurt ook dit natuurlijk niet op tijd.
Wij hebben inmiddels contact gehad met onze duikschool en die weten dus dat we later aankomen. Samen met Marcus (de eigenaar) hebben we besloten dat we na aankomst op de luchthaven door rijden naar Maya, een klein plaatsje aan de noord/westzijde van Cebu island, daar zullen we overnachten omdat de oversteek in het donker geen goede optie is. Bij aankomst in Cebu, komt de het land je in de slurf al te gemoed. Een warm gevoel, bijna open haardachtige geur.
Nou, die rit naar Maya was ook geen super optie nadat we al meer dan 24 uur wakker zijn. De rit, overigens door prima chauffeur, bijrijder en auto, gaat kriskras door het Filipijnse binnenland, slingerend van links naar rechts, kuilen ontwijken en vele wegversmallingen en wegopbrekingen verder komen we na ruim 3.5 uur aan bij ons hotel/hostel. Onderweg zien we het typische Aziatische leven voorbij schieten. Vele jeepneys, scooters, mensen op blote voeten, slapend in een hangmat aan de voorzijde van hun vaak golfplaten winkeltjes.
Eindelijk arriveren we bij Skip’s beach resort. Iets wat verouderd hotelletje maar prima om even lekker te douchen en heeerlijk te slapen. Onder het geluid van de ruisende zee vallen we in slaap.
De volgende ochtend ontdekken we dat we, vanaf het balkon, uitzicht hebben op de zee, iets wat we de avond ervoor niet hadden gezien, evenals het fraaie landschap wat in het donker aan ons voorbij trok. Na een eenvoudig ontbijt van toast, jam en mais-pannenkoeken staan de chauffeur en bijrijder ons om 9.00 uur alweer op te wachten voor het laatste stukje naar de haven. Gelukkig, binnen 10 min zijn we er. De mannen van Devocean divers wachten ons al op, sjouwen onze spullen aan boord en de overtocht kan eindelijk beginnen.
Bij aankomst op Malapascua Island worden we welkom geheten daar Jesus, dit is de rechterhand van Marcus. Na een verfrissende mango juice, blijkt dat onze spullen al op onze kamers staan en gaat de manager van het hotel (lee) ons voor.
We hebben een kamer op de 1e etage met vanaf het balkon zij zeezicht, het ziet er prima uit. Geheel in filipinostijl met veel hout en bamboo. Bettina pakt nog even een paar uurtjes slaap.
Als we terug gaan naar het strand raken we in gesprek met Marcus, de Nederlandse eigenaar van de duikschool die hoort bij het hotel. Als Jesus ons vergezelt komt het gesprek al snel op DUIKEN, en wat onze plannen daarin zijn………….Genieten en relaxen.
Als we met hem bespreken wat de mogelijkheden hier zijn, komt hij met het voorstel om onze duiken te gebruiken een start te maken met Advanced, Bettina heeft nog wat bedenkingen maar besluit het per duikdag te bekijken. Me maken Kennis met Arto, een jongen uit Finland die dus vanaf nu onze duikleraar is geworden ( we kunnen dus eigenlijk al niet meer terug).
Met hem maken we plannen voor overmorgen, onze eerst duikdag. Morgen houden we nog even een relaxete dag.Na een heerlijk diner op het strand wordt het de hoogste tijd om te gaan slapen. We zijn nog niet gewen aan de 7 uur tijdsverschil.