Asta luego Tortuguero,

Donderdag 3-11-2016.
5.25 uur, het gebrul barst weer los, een wekker hoef je hier echt niet te zetten.
Als het licht wordt wandelt Bettina haar laatste fotorondje over het prachtige park, ze ziet de apenfamilie van boom naar boom verplaatsen en ze spot drie kleurrijke toekans, het blijft een gevecht om de kolibrie mooi in beeld te krijgen, dit kleine vogeltje is zo snel.
Bij het ontbijt leren we nog een paar Spaanse woorden van een van de gasten en de serveerster, toch handig bij deze reis waar weinig mensen tot nu toe Engels spreken.
Bij de Dock worden de koffers in de boot geladen en wij doen ons reddingsvestje weer aan voor de boottocht . Als we om 9.15 uur afvaren richting de bewoonde wereld kijkt een grote Leguaan ons vanuit zijn hoge palmboom helemaal na. Tortuguero National park, wat een bijzondere plek op aarde. Op weg naar het vaste land treffen we nog 2 kaaimannen en een krokodillenjong. Met de nodige precisie, loods de stuurman ons door de smalle kanalen.
Na aankomst stappen we weer op de bus naar Guapilles, we genieten van de rijst of pasta met kip en groente, we regelen met een mannetje van Thrifty onze huurauto en dan is het tijd om afscheid te nemen van onze “MAE” (bro); George. Con mucho gusto; Bedankt voor de goede zorgen!
Rond 14.00 rijden we voor het eerst in onze mooie witte Daihatsu Bego richting, Sarapiqui Rainforest lodge. De rit van iets meer dan een half uurtje, brengt ons door de drukte van Guapilles over een goed begaanbare weg langs veel casino’s, kleine supermarktjes, Soda’s (restaurant), een bloemenzaak, een kapper, de garage, etc. Langs de weg zien we veel tafeltjes met daarop de verkoop van Rambutan (rode vrucht met stekels). De school is net uit en vele kinderen in blauw witte uniformen wandelen onder een paraplu in het zonnetje naar huis. De huisjes die we passeren hebben veelal muurtjes met golfplaten open ramen met horren ervoor. Luxe huizen zien we maar heel weinig buiten de grote stad San Jose. Brommers en boeren op een fiets rijden we voorbij, bij kruispunten proberen de boeren nog wat van hun cassave en bananenchips bij ons raampje te verkopen.
In een prachtige tropische tuin worden we welkom geheten door een groene leguaan als we in het zwembad springen voor een verfrissende duik. Het lijkt net of we weer terug zijn in Afrika, alles is als een rondavel gebouwd ( ronde huisjes met rieten dak). Het Afrikaans gevoel word extra benadrukt, als we horen dat er vanavond “Braai” op het menu staat, nou dat laten we ons dan ook prima smaken.
Het slot van onze voordeur werkt niet en terwijl we hiermee aan het modderen zijn, valt helaas onze camera op de grond. Tja, hoe maken we onze camera als de dichts bijzijnde fotozaak 3 uur rijden is. En kan het gemaakt worden??? Hier een hele dag voor verspillen in dit mooie land…. Na lang wikken en wegen besluiten we verder te gaan met onze telefoons en onderwatercamera voor de overige fotos, uiteindelijk gaat het om de belevenis.
Na een lekker bakkie Costaricaanse koffie en een Café Rica, een soort koffielikeur rollen we ons eigen rondaveltje in. Nog steeds liggen we rond 21:00 in dromenland…….